Hari Yang Indah Bersamanya
12:00 PTG
Sedar tak sedar, rupanya dah lama dieba tak pegi tengok wayang.. serius lame kot.. rase nye kali terakhir dieba tengok wayang dengan adk dan sepupu mase kiteorang tengok cerita SADAKO dan The EXPENDABLES 2.. itulah cerita terakhir yang dieba tengok.. selepas itu langsung takde pun.. kiteorang semua pun dah jarang nk keluar bersama-sama lagi macam dulu sebab dorang semua dah busy dengan study je.. mane la ade mase nak keluar bersama lagi macam dulu.. kalau dieba keluar pun selalu dieba keluar dengan dorang je.. habis nak keluar dengan sape lagi.. dieba bukan nye ade ramai kawan pun.. cuma sejak ada nye dia ni hidup dieba jadi lebih ceria.. bahkan terlebih ceria.. walaupun tak selalu jumpa dia tapi dieba tak kisah pun asalkan masing-masing tahu jaga diri baik-baik, jaga cinta baik-baik, ingat satu sama lain itu pun dah cukup dah.. tak perlu nak banyak-banyak sebab masing-masing dah besar kan.. pandai-pandai la bawak diri.. yang penting percaya mempercayai.. daripada nak menaruh syak wassangka yang bukan-bukan.. nanti kalau pape jadi dekat hubungan tu macamana.. sape yang susah? diri sendiri jugak yang susah.. so dieba tak nak la ade perasaan yang begitu.. biasa-biase je da.. yang penting percaya kepada ALLAH.. bila cinta ini benar cinta ALLAH pasti akan lindungi CINTA KAMI.. in shaa Allah..
Bila lama tak tengok wayang ni, tibe-tibe bila ade orang ajak tgk wayang.. rasa seronok pulak.. tak sangka dia ajak tgk wayang.. mula-mula rase macam mimpi je.. betul ke ni? serius ke? macam biase la.. bila macam was-was dieba suke sgt tampar pipi dieba ni untuk pastikan bahawa ia nya bukan mimpi.. dan ternyata memang bukan mimpi.. seronok nye la.. rase nak menjerit tapi tak boleh.. rase nak nangis lagi la tak boleh.. so yang bole dieba buat adalah tersenyum dan bersyukur.. bersyukur sangat-sangat..
Ahad
11/11/2012
Pukul 12 setengah pun selamat tiba dirumah dieba. tapi macam biase la. dieba kalau da bersiap memang lame. sampai die da sampai pun dieba tak siap2 lagi. biase la dieba kan. so die kena la tunggu dieba bersiap. dieba pun pelik dengan dieba sendiri sebab nak kata dieba bermekap2 tak , nak calitkan lipstik lagi la tak , eye shadow semua memang langsung tak. yang lambat siap nye pun tak tahu la. hehehe. maybe pasal tudung kot. sebab dieba ni memang sensitif sikit pasal tudung ni. selagi dieba rase macam tak betul , tak cantik , tak comel selagi tu la dieba akan pastikan tudung tu melekat cantik je kat kepala dieba. selagi tak jangan harap la dieba berganjak daripada meja solek. huhuhuhu. jadi kena sabar la ye ENCIK SHARIFFUDDIN. :)
Selesai urusan dieba dan tudung , dieba pun keluar la. dieba lihat die disana. menunggu dengan penuh kesabaran. ingat die tak sanggup tggu. mane tahu merajuk ke ? huhuhu. tapi nasib baik die tggu kalu tak dieba lak merajuk. seperti biase la kalau nak keluar die , mesti tanye da mintak izin mak abah lum. ok memang la nak mintak tapi mase dieba bangun pagi tu mak abah da takde. mak abah da keluar g REWANG. so sebelum g tu dieba call la mak abah. dieba cakap nak keluar dengan die. abah cakap hati² , jangan balik lewat². lepas abis cakap dengan abah kami pun gerak la g destinasi yang dituju yaitu JUSCO BUKIT TINGGI KLANG.
Sepanjang perjalanan. kami berdua takde la banyak bercakap sgt sebab masing² ni memang jenis yang PENDIAM. so memang ada kejanggalannya disitu tapi bila dieba fikirkan balik. kalau diam je macam tak best la pulak. so dieba pun cubalah bercakap sebanyak mana pun. membebel sana sini. dieba tunjukkan die itu ini. ape je yang ade sepanjang perjalanan. tempat tu tempat ni. dieba tak tahu la die bosan ataupun tidak bila dengar cerita dieba tapi dieba tetap nak cerita jugak. lagipun dieba tengok die ok je. layan je dengar dieba cerita. kire die suke la tu. kalau die tak suke pun kena suke jugak. huhuhuhu.
Pukul 1 suku kami sampai ke destinasi kami. alahai lama nye tak pergi sini. dahulu pergi dengan adik dan sepupu2 tapi kini berlainan sebab dapat pergi dengan yang tersayang. dahulu dieba berangan² je nak g dengan ENCIK SHARIFFUDDIN tapi kini tak sangka dapat jugak dieba pergi dengan die. seronoknye. keluar daripada kereta kami terus masuk ke dalam dan pergi ke panggung wayang. waktu itu tidak la terlalu ramai orang. jadi tak perlulah bersesak2 semua. dieba tak suke la kalau sesak² dengan orang nanti dieba bole pengsan. dieba sensitif cikit kalau g tempat ramai orang ni. ENCIK SHAFFUDDIN tanye nak tengok cerita ape ? die ajak tengok cerite ape ek ? aduhai dieba lupa la. macam aksi kot cerita tu. dieba mane la suke tengok cerite aksi² ni. tak kena dengan jiwa la. hehehe. tibe2 dieba ternampak poster ISTANBUL AKU DATANG. dieba terus tunjuk kat die. dieba ajak tengok cerite tu. tibe² die senyum. die kate die tak tengok cerita² cintan cintun ni. ala. kecewa nye. tapi dieba tak putus asa. dieba pujuk die jugak. sambil buat muke comel. walaupun takde la comel mane pun. huhuhuhu. taktik ni. hehehe. akhirnye berjaya jugak dieba pujuk die. hehehe. mula² dieba tak nak la pakse die tapi dieba teringin kot nk tgk cerite tu. sebab sweet sgt2. sebab kat rumah tadi dieba da usha² da cerite tu kt internet. tu yang nak tengok tu. cuma tak sempat cakap dengan die lagi.
Lepas beli tiket kami jalan2 sebentar. sebelum tayangan nye bermula pukul 2 nanti. waktu itu jam baru sahaja 1:40pm. masih ade mase lagi. kalau nak makan memang tak sempat la. takut terlepas je nanti. so kami jalan² jela. dalam jalan² tu dieba tanye la die. die ok x tengok cerite tu ? terpaksa tak sebab nk kena teman dieba tgk cerita tu ? sebab dieba tak nak la. sebab die nk kena jaga hati dieba sampai nk kena dengar ckp dieba. lagipun kan die yang ajak dieba tengok wayang dieba pulak yg lebih². tapi die kate takpe. die tak kisah. asalkan dieba gembira die pun suke. mase tu dieba tak tahu nak cakap ape. dieba senyum je. seronok sgt dapat die yang memahami. dan menyayangi diri ini. dieba bersyukur sgt²
Lepas beli pop corn dan air kami pun masuk ke dalam panggung. NO 6. di awal cerita dieba tgk die mase mula² macam tak suke layan cerita cinta ni. tapi tibe² die suke la. eeeeeee seronoknye. macam ni barulah lew tengok dengan senang hati. takde la dieba risaukan die je. yang asyik makan pop corn je tak berhenti². takut jugak dieba. die makan tanpa henti. mungkin bosan. tapi nasib baik la die ok. lew layan cerita ni. seronoknye.
Bila sampai part dian merajuk , die bersuare. die merajuk macam akak. dieba terus pandang die kt sebelah. die senyum. tibe² dieba dapat idea. hehehehe. dieba cakap kat die. sekurang² nya die merajuk ade orang pujuk. pastu die da cover² mkn pop corn. hehehe. cover konon. eleh. nak kenakan kita tak kena tempat kan da terkena. hehehe. niat hati memang hati memang tak nak kenakan die tp da die tibe² je nk membuli dieba. walaupun ape yg die buli tu betul. dieba memang suke merajuk pun. huhuhuhu. nama dieba bukan dieba la kalau dieba tak merajuk dalam sehari. kalau tak merajuk tu pelik tau. hehehe.
2 jam lebih dalam panggung sambil layan cerite ni memang best sgt2. Cerita ni memang sweet sgt2. terbaik la. rase seronok je tgk. lagipun cerita ni lew buat org yang tak suke tgk cerita cintan cintun ni jadi suke. kalau macamni lew la ajak die tengok cerita cintan cintun lagi. ala kalau die tak nak ape susah. buat je muke comel. pasti dapat apa yang diinginkan. hehehehe. ala gurau2 jela. sebenarnye tak suke la nak pakse² die. sebab die pun bukan jenis yang suke dipakse macam dieba. jadi biarlah kami masing² jadi diri sendiri. lagipun dalam bercinta tak elok ade sifat pakse memaksa. tak baik tau.
Abis tengok wayang , kami pun pergilah jalan² cari makan. MCD menjadi pilihan. tapi kami tak makan kt situ. bungkus sahaja. selepas beli MCD kami lepak dekat luar sebentar sebelum pulang. tibe2 die ajak lepak pantai sebelum die antar dieba balik. pukul 5 setengah kami tiba di pantai. pantai macam biase la ramai orang. dieba pun kan memang tak suke kalau ramai² ni. tapi xpe. sekejap je pun lepak sini. lame tak pergi cini. lagipun ni kali kedua kami berdua jalan² kt pantai. mase dekat pantai dieba asyik tengok jam dekat hp je. dalam hati berkata asal la cepat sgt mase berlalu. sekejap je da kul 6. rase macam sekejap je abiskan mase dengan die hari ni. hurm. muke dieba da sedih je. dieba tengok muke die pun da sedih je. pastu masing² senyum. padahal dalam hati ALLAH je yang tahu sedih bila nk berpisah. walaupun bukan lah berpisah apa pun. cuma abis masa bersama hari ni. tapi kesedihan itu tetap ade. lepas ni tak tahu lagi bila kami lew jumpe lagi.
Sepanjang perjalanan balik ke rumah hati dieba mulai tak keruan. semakin dekat dengan rumah semakin sayu je rase hati. nak nangis je rasenye. tak tak bole² tahan² airmata dan kesedihan tu. tahan dieba tahan. fuhhhh. sesampai nye dirumah. memang rase sedih tak dpt dibendung lg. tapi terpakse senyum je. takkan nk nangis depan mak abah. nanti mak abah sangka pulak. padahal xde papepun. die turun dari kereta je die terus bertegur sapa dengan mak. die cakap dengan mak die mintak izin bawak dieba keluar td. mak tanye g mane. semua nye die jawab. bagus la die jawab sebab dieba tibe² hilang kate².. sedih kot..
Mak ajak die masuk duduk.. tapi die xnk.. die duduk dekat luar je.. die borak dengan mak dan tuah.. dieba cuma perhatikan je.. dieba seronok tgk mak , abah dan adik suke dengan die.. bole terima die jadi sebahagiaan keluarga ni.. die pun dieba tgk bole terima keluarga dieba jugak.. itulah saat paling seronok buat dieba.. 6:30 pm. die meminta izin untuk pulang.. die bersalaman dengan mak , abah dan adik.. dieba hanya perhatikan je sambil tersenyum.. padahal dalam hati rase nak tahan je die balik.. tapi sabarlah hati.. insyallah ade JODOH nanti pasti bersatu.. nanti takde la berpisah berjauhan macamni.. #saje je sedapkan hati sendiri :)
Begitulah ceritanye.. walaupun hanya 7 jam sahaja masa bersama untuk hari ini tapi dieba bersyukur sgt² sebab dapat jugak abiskan masa dengan die.. dan hari itu dieba seronok sgt² bersama dengan die.. sepanjang hari bersama die dieba sentiase tersenyum.. die tahu bagaimana nak buat dieba bahagia.. dan dieba mengaku memang dieba bahagia sgt².. terima kasih untuk hari yang indah ini abg SHARIFFUDDIN.. akak bahagia sgt²
0 ulasan